[GALICIA] CLUBE CAMPER GALICIA 2.0

Iniciado por clubecampergalicia, Noviembre 10, 2010, 19:38:53 pm

Tema anterior - Siguiente tema

0 Usuarios y 2 Visitantes están viendo este tema.

frixonita

Cita de: Anaia en Octubre 24, 2011, 09:26:31 am
Para mí, montar en la furgo y salir por ahí, ya es una kdd, voy con yumeres y con pucca, ya no me acuerdo la última vez que estuve sóla y espero que por mucho tiempo .palmas. Todo lo demás ya es un "EXTRA" a lo que reconozco que SÍ me estoy enganchando y lo peor es que no .nono quiero cura. Nos vemos muy pronto o eso espero


jajaj.. ains.. qué envidia el Húmedo.. con sus tapitas... me encanta !!!...  .palmas .palmas
Mi blog tattoo
http://www.lakaryote.com/blog/
Mi facebook tattoo Mi facebook tattoo
https://www.facebook.com/lakaryote

frixonita

Cita de: t3 en Octubre 19, 2011, 13:42:05 pm
¿Kdda?, ¿pintar furgo?  ???  ???  ??? ya se verá


jajajaj.. tes o corazón "partío"...!!!!
Mi blog tattoo
http://www.lakaryote.com/blog/
Mi facebook tattoo Mi facebook tattoo
https://www.facebook.com/lakaryote

frixonita

Cita de: satelit4 en Octubre 19, 2011, 19:54:06 pm
si coca no te preocupes que después nos vevimos la queimada ..... .meparto .meparto

por cierto en breve iremos a una kdd a piedrafita ,no son tus dominios ???



jooooo... por qué me torturáis así...???... qué crueles sois !!!!! .lengua2 .lengua2
Mi blog tattoo
http://www.lakaryote.com/blog/
Mi facebook tattoo Mi facebook tattoo
https://www.facebook.com/lakaryote

satelit4

Cita de: frixonita en Octubre 24, 2011, 12:21:45 pm

jooooo... por qué me torturáis así...???... qué crueles sois !!!!! .lengua2 .lengua2


tranquila que todo llegará ,tu de momento reposo  .bebe   
...........lo importante ye querese y que el agua te fresquina .............                            


la amistad verdadera no crea dependencias ,si no que conduce y ayuda a la libertad

coca

Carta de un amigo, dando las gracias al profesor Fonte
Querido profesor: Acabo de ver su obra, en la cual explica a otro amigo como vive, piensa y disfruta un furgonetero, nadie podría hacerlo tan didáctico, ameno e ilustrativo, añadiéndole la literatura de un sabio literato, con un fino y elegante relato, no exento de ese punto de humor bien entendido y el ingenio al relatar con aires eróticos la relación de parejas y personajes, la búsqueda de tan pintorescos modelos de furgos y la amplia biblioteca de imágenes que muchos tenemos en el recuerdo, quizá deberíamos hacer copias y entregarlas a los partidos políticos, ayuntamientos, instituciones y colegios para que entiendan esta forma de viajar de estos locos aventureros.
Quiero darle las gracias por todo esto, le estoy particularmente agradecido, en este momento  que los avatares de la vida me tienen aquí atado sin poder ejercer de furgonetero y que mi vida triste y melancólica discurre entre ver a mi madre a escuchar las cuatro palabras que aún recuerda y que repite durante todo el día, cuando regreso trato de dar ánimos a mi mujer (en horas bajas) ánimos que ya no tengo, trato de inventar rutas que quizá nunca haré, pero me siento como viajando mentalmente con mi "chula" por el valle de luna, subiendo al coriscao, observando la naturaleza en las arribes del Duero o escalando el anglidu en bici, por la noche cuando el sueño tarda en venir, vuelvo a ver su obra y me siento como metido en medio de estos furgoneteros gallegos que tanto aprecio, creo que tengo un poco de añoranza o quizá "morriña" eso que todos los gallegos sentís pero que nadie sabe explicar.
Esperando tiempos mejores, mientras veo y reveo su obra y si con eso no es suficiente escucho y canto el ESMAGARE y la sangre fluye hasta mis neuronas.
Gracias, mil gracias profesor siga escribiendo sus crónicas, muchos amigos suyos las necesitamos, no nos abandone y siga dando a este club de furgoneteros gallegos su trabajo y buen hacer, espero algún día poder obsequiarle con un cocido berciano.
Saludos

CIMA

Cita de: Anaia en Octubre 23, 2011, 22:50:28 pm
Crónica de la micro Kdd sorpresa este fin de semana en León. .palmas
Micro, porque eramos 2 furgonetas, 3 personas y 1 mascota. .meparto
Sorpresa, no hay ni fotos que demuestren su existencia. .fotografo
Organización, llegada el sábado a las 5 , llamada de teléfono ( estamos en León, dónde dormimos ?????)
Visita guiada a la conocidísima zona del Húmedo ;),cata de bebidas típicas y tapas varias.
Cena de traje, yo una pizza que pica y tú otra que pica más (sin falta de piri-piri).
Gin-tonic y buena conversación hasta las 4 de la mañana.
Domingo (cuando se pudo) excursión hasta La Bañeza y paellita para comer.
Reconocimiento del terreno, y siestita, a partir de ahí recoger y cada uno para su casita.
Un fin de semana completo, buena compañía, buena bebida, buena comida, no puedo pedir más.
Un beso para todos los asistentes y planeando ya la próxima. ;D

Me dá que esa quedada la esuché en directo (Jorge, mira a ver que haces con las teclas del tfno.  .meparto)

rober3690

 
Cita de: coca en Octubre 24, 2011, 16:07:16 pm
Carta de un amigo, dando las gracias al profesor Fonte
Querido profesor: Acabo de ver su obra, en la cual explica a otro amigo como vive, piensa y disfruta un furgonetero, nadie podría hacerlo tan didáctico, ameno e ilustrativo, añadiéndole la literatura de un sabio literato, con un fino y elegante relato, no exento de ese punto de humor bien entendido y el ingenio al relatar con aires eróticos la relación de parejas y personajes, la búsqueda de tan pintorescos modelos de furgos y la amplia biblioteca de imágenes que muchos tenemos en el recuerdo, quizá deberíamos hacer copias y entregarlas a los partidos políticos, ayuntamientos, instituciones y colegios para que entiendan esta forma de viajar de estos locos aventureros.
Quiero darle las gracias por todo esto, le estoy particularmente agradecido, en este momento  que los avatares de la vida me tienen aquí atado sin poder ejercer de furgonetero y que mi vida triste y melancólica discurre entre ver a mi madre a escuchar las cuatro palabras que aún recuerda y que repite durante todo el día, cuando regreso trato de dar ánimos a mi mujer (en horas bajas) ánimos que ya no tengo, trato de inventar rutas que quizá nunca haré, pero me siento como viajando mentalmente con mi "chula" por el valle de luna, subiendo al coriscao, observando la naturaleza en las arribes del Duero o escalando el anglidu en bici, por la noche cuando el sueño tarda en venir, vuelvo a ver su obra y me siento como metido en medio de estos furgoneteros gallegos que tanto aprecio, creo que tengo un poco de añoranza o quizá "morriña" eso que todos los gallegos sentís pero que nadie sabe explicar.
Esperando tiempos mejores, mientras veo y reveo su obra y si con eso no es suficiente escucho y canto el ESMAGARE y la sangre fluye hasta mis neuronas.
Gracias, mil gracias profesor siga escribiendo sus crónicas, muchos amigos suyos las necesitamos, no nos abandone y siga dando a este club de furgoneteros gallegos su trabajo y buen hacer, espero algún día poder obsequiarle con un cocido berciano.
Saludos
.palmas .palmas .palmas

satelit4

Cita de: CIMA en Octubre 24, 2011, 16:54:46 pm
Me dá que esa quedada la esuché en directo (Jorge, mira a ver que haces con las teclas del tfno.  .meparto)


joe ,tenemos un testigo ......algo abrá que hacer ........ .meparto .meparto .meparto .meparto
...........lo importante ye querese y que el agua te fresquina .............                            


la amistad verdadera no crea dependencias ,si no que conduce y ayuda a la libertad

t3

Animo amigo Coca,  hay un titulo de una pelicula que te viene al pelo "dos cabalgan juntos", te mantendremos al tanto
Un Pobo que non defende a sua identidade está condenado a desaparecer

Dou por perdido o perdido
E recollo o que quedou
E co que me queda vou
Seguindo o meu percorrido


[flash=100,100]http://www.youtube.com/v/0KjZHu-duEI[/flash]

fonte

Octubre 24, 2011, 21:31:59 pm #1899 Ultima modificación: Octubre 24, 2011, 21:45:32 pm por fonte
Cita de: coca en Octubre 24, 2011, 16:07:16 pm
Carta de un amigo, dando las gracias al profesor Fonte
Querido profesor: Acabo de ver su obra, en la cual explica a otro amigo como vive, piensa y disfruta un furgonetero, nadie podría hacerlo tan didáctico, ameno e ilustrativo, añadiéndole la literatura de un sabio literato, con un fino y elegante relato, no exento de ese punto de humor bien entendido y el ingenio al relatar con aires eróticos la relación de parejas y personajes, la búsqueda de tan pintorescos modelos de furgos y la amplia biblioteca de imágenes que muchos tenemos en el recuerdo, quizá deberíamos hacer copias y entregarlas a los partidos políticos, ayuntamientos, instituciones y colegios para que entiendan esta forma de viajar de estos locos aventureros.
Quiero darle las gracias por todo esto, le estoy particularmente agradecido, en este momento  que los avatares de la vida me tienen aquí atado sin poder ejercer de furgonetero y que mi vida triste y melancólica discurre entre ver a mi madre a escuchar las cuatro palabras que aún recuerda y que repite durante todo el día, cuando regreso trato de dar ánimos a mi mujer (en horas bajas) ánimos que ya no tengo, trato de inventar rutas que quizá nunca haré, pero me siento como viajando mentalmente con mi "chula" por el valle de luna, subiendo al coriscao, observando la naturaleza en las arribes del Duero o escalando el anglidu en bici, por la noche cuando el sueño tarda en venir, vuelvo a ver su obra y me siento como metido en medio de estos furgoneteros gallegos que tanto aprecio, creo que tengo un poco de añoranza o quizá "morriña" eso que todos los gallegos sentís pero que nadie sabe explicar.
Esperando tiempos mejores, mientras veo y reveo su obra y si con eso no es suficiente escucho y canto el ESMAGARE y la sangre fluye hasta mis neuronas.
Gracias, mil gracias profesor siga escribiendo sus crónicas, muchos amigos suyos las necesitamos, no nos abandone y siga dando a este club de furgoneteros gallegos su trabajo y buen hacer, espero algún día poder obsequiarle con un cocido berciano.
Saludos


... estoy que no quepo en mi pequeño chasis...

Me alegro de que el visionado de "Terra de campers I" suponga una recarga de baterías, sobretodo en esos momentos de bajón energético.
Tan pronto pueda y quiera, pues estos días ni he podido ni he querido, trataré de hacer llegar via internet la "Terra de campers II". Esta segunda parte se ha estrenado en la II gran Kedada Galega celebrada recientemente en el concello de Ponte Caldelas. Esta segunda entrega resume lo que ha sido un año fructífero en kedadas, en conquistar nuevas tierras y en añadir más forófos a este mundillo furgonetero que te atrapa y crea dependencia.

Espero que la vida pueda seguir regalandonos buenos momentos, buenas comidas, mejores conversaciones y grandes amistades.

queda anotado en mi lista de tareas pendientes ese "cocido berciano" que siempre se puede acompañar con algun manjar sólido o líquido procedentes de estas tierras (de campers).

Salú 2

Maruxá

Coca increible..
Me emociono yo leyéndote.. :'(
no quiero ni pensar el efecto de tu grandioso relato sobre el "pequeño chasis" ;)

Suerte en todo!! :-*

Anaia, casi que adivino los que érais..endivia me dais..!! :-*
Nos vemos en cualquier parte..!

TIO MANUEL

Hola Chavales

Por si es del interés de alguien, este finde es una buena opción, seguro nos pasaremos, es a cubierto .sombrero
http://www.castanhazo.com/
SI LOS QUE HABLAN MAL DE MI, SUPIERAN LO QUE PIENSO DE ELLOS, HABLARIAN PEOR!!!

eljipifenicio

Cita de: coca en Octubre 24, 2011, 16:07:16 pm
Carta de un amigo, dando las gracias al profesor Fonte
Querido profesor: Acabo de ver su obra, en la cual explica a otro amigo como vive, piensa y disfruta un furgonetero, nadie podría hacerlo tan didáctico, ameno e ilustrativo, añadiéndole la literatura de un sabio literato, con un fino y elegante relato, no exento de ese punto de humor bien entendido y el ingenio al relatar con aires eróticos la relación de parejas y personajes, la búsqueda de tan pintorescos modelos de furgos y la amplia biblioteca de imágenes que muchos tenemos en el recuerdo, quizá deberíamos hacer copias y entregarlas a los partidos políticos, ayuntamientos, instituciones y colegios para que entiendan esta forma de viajar de estos locos aventureros.
Quiero darle las gracias por todo esto, le estoy particularmente agradecido, en este momento  que los avatares de la vida me tienen aquí atado sin poder ejercer de furgonetero y que mi vida triste y melancólica discurre entre ver a mi madre a escuchar las cuatro palabras que aún recuerda y que repite durante todo el día, cuando regreso trato de dar ánimos a mi mujer (en horas bajas) ánimos que ya no tengo, trato de inventar rutas que quizá nunca haré, pero me siento como viajando mentalmente con mi "chula" por el valle de luna, subiendo al coriscao, observando la naturaleza en las arribes del Duero o escalando el anglidu en bici, por la noche cuando el sueño tarda en venir, vuelvo a ver su obra y me siento como metido en medio de estos furgoneteros gallegos que tanto aprecio, creo que tengo un poco de añoranza o quizá "morriña" eso que todos los gallegos sentís pero que nadie sabe explicar.
Esperando tiempos mejores, mientras veo y reveo su obra y si con eso no es suficiente escucho y canto el ESMAGARE y la sangre fluye hasta mis neuronas.
Gracias, mil gracias profesor siga escribiendo sus crónicas, muchos amigos suyos las necesitamos, no nos abandone y siga dando a este club de furgoneteros gallegos su trabajo y buen hacer, espero algún día poder obsequiarle con un cocido berciano.
Saludos

Animo Coca, que no hay mal que cien años dure...(ni cuerpo que lo aguante), un abrazo y hasta pronto
VINARI, LETARI, LUDERE, RIDERE, HOC EST VIVERE.

coca

Haber amiguiños, mi carta era para aplaudir al profe, digamos darle palmaditas en el ubre como hacen los terneros para que de mas leche la vaca, bien es cierto que me dejé llevar por la situación y conté algunas penas, pero no quiero que lloréis, eso sí agradezco vuestros ánimos, no se si cuando esté con vosotros me llegarán los abrazos para todos.
Contarme vuestras aventuras y poner muchas fotos que yo ya ya  ya ya Ya.
Saludos y muchas kdas.

t3

Cita de: coca en Octubre 25, 2011, 18:28:18 pm
Haber amiguiños, mi carta era para aplaudir al profe, digamos darle palmaditas en el ubre como hacen los terneros para que de mas leche la vaca, bien es cierto que me dejé llevar por la situación y conté algunas penas, pero no quiero que lloréis, eso sí agradezco vuestros ánimos, no se si cuando esté con vosotros me llegarán los abrazos para todos.
Contarme vuestras aventuras y poner muchas fotos que yo ya ya  ya ya Ya.
Saludos y muchas kdas.

Amigo Coca, ¡esas palmaditas en las ubres...................................! .meparto .meparto
Ahora eso si, habrá que empezar a medir al amigo Fonte, porque de Kdda en Kdda, su estatura comienza a ser incomensurable  .palmas
Saludos y muchas Kddas tambien.  ;)
Un Pobo que non defende a sua identidade está condenado a desaparecer

Dou por perdido o perdido
E recollo o que quedou
E co que me queda vou
Seguindo o meu percorrido


[flash=100,100]http://www.youtube.com/v/0KjZHu-duEI[/flash]