[CROACIA / BOSNIA Y HERZEGOVINA / ESLOVENIA] - Verano 2018 ***AÑADIDO AL ÍNDICE***

Iniciado por barrancat, Noviembre 15, 2018, 16:59:52 pm

Tema anterior - Siguiente tema

0 Usuarios y 1 Visitante están viendo este tema.

barrancat

¡Muy buenas a todo el mundo!

Hace años que me leo los relatos de los viajes ajenos y este año me he animado a contar el viaje que hicimos mi compañera y yo a Croacia, Bosnia y Herzegovina, y Eslovenia. 

Planteamos nuestro viaje unos meses antes y lo planteamos como solemos hacer en este tipo de viajes. Nos creamos un guión para no tener que andar perdiendo el tiempo buscando cosas y, si encontramos algo que nos gusta mucho o nos apetece más, lo cambiamos. Os voy a contar el viaje tal como lo hicimos, que en algunos casos poco tuvo que ver con lo que teníamos previsto.

Lo primero que hicimos fue trazar una ruta muy aproximada de por dónde queríamos pasar, leímos relatos de usuarios del foro que habían estado por esas tierras y alguna guía de cada país para informarnos de lo que necesitábamos saber. Partimos de estos "dogmas de viaje":

  • CONSIDERACIONES GENERALES:
    • Llevar la tarjeta sanitaria europea vigente.
    • Llevar la carta verde del seguro de la furgo.
    • Llevar la documentación identificativa, DNI y pasaporte.

  • EN CROACIA:
    • La moneda es la KUNA y 10 kunas equivalen a unos 7,5€. 1 KUNA son 100 LIPAS, pero suelen tener los precios redondeados a kunas.
    • En la frontera con Eslovenia hay multitud de lugares dónde cambiar a buen precio. A nosotros nos tomaron el pelo en nuestra entidad con el cambio. Si hubiéramos hecho el cambio allí nos hubiéramos ahorrado un buen montón de euros... Se puede pagar en euros en la mayoría de lugares turísticos pero a veces te sale algo más caro.
    • La pernocta libre está prohibida aunque luego comprobamos que, si se es discreto y se va con vista, no suele haber problemas. El truco está en esconderse un poco, no dar la nota y llegar para pernoctar a última hora de la tarde como muy pronto.
    • Es un país caro y turístico, especialmente la costa.
    • Para pernoctar de manera legal, hay mucha cantidad de autokamps a un precio razonable, especialmente en la costa. (https://www.croatiaapartments.net/croatia_tourist_information_autocamps_in_croatia.html.
    • Las Konovas (tabernas) son lugares dónde sirven comida tradicional a un precio razonable.
    • Durante el horario de invierno (si se mantiene después de los cambios legislativos europeos) hay que conducir tanto de día como de noche con las luces cortas encendidas.

  • EN BOSNIA Y HERZEGOVINA:
    • La moneda es el MARCO CONVERTIBLE y 2KM equivalen a 1€ aproximadamente. 1 KM son 100 FENING.
    • Cuesta un poco encontrar lugares de cambio de moneda que tengan Km's. Nosotros cambiamos Km's en los lugares que tenemos marcados en el mapa.
    • No vivimos ninguna situación de peligro con las minas, y solo vimos un lugar con carteles de peligro de minas, pero leímos que aún quedaban zonas delimitadas por riesgo de minas y que era poco recomendable salirse de las carreteras y caminos principales, especialmente en zonas poco transitadas.
    • Es un país algo 'anárquico' si se tiene en cuenta el estándar europeo de normas pero la gente es amable y acogedora.
    • Herzegovina tiene una cierta consciencia nacional. No hay que hablar solo de Bosnia cuando se está en la zona de Herzegovina si no se quiere enfadar a las gentes de la zona.
    • Bosnia y Herzegovina está formada por dos entidades políticas: la Federación de Bosnia-Herzegovina y la República Srpska (Serbia).
    • La República Srpska tiene un poco la fama de adulterar el combustible que venden.
    • Entre los útiles que hay que llevar obligatoriamente en el coche, está un cable de remolque, una rueda de recambio, un gato hidráulico, bombillas de recambio y un botiquín. Nosotros lo llevamos todo excepto el cable de remolque y tampoco nos pasó nada.
    • No ponen ningún problema por pernoctar libremente.

  • EN ESLOVENIA:
    • La moneda es el Euro.
    • Es un país caro y turístico menos en las zonas más remotas.
    • La pernocta libre está prohibida aunque luego comprobamos que, si se es discreto y se va con vista, no suele haber problemas. El truco está en esconderse un poco, no dar la nota y llegar para pernoctar a última hora de la tarde como muy pronto.
    • Hay que conducir siempre con las luces cortas encendidas.
    • Para conducir por autopista hace falta comprar una viñeta. Entrando por Trieste, se puede comprar aquí: https://goo.gl/maps/fHiNLkcTSZr, pero la venden en casi todas las gasolineras de los alrededores de las entradas de las autopistas. Si se quiere conducir por carreteras nacionales o locales no hace falta. Más información: https://www.turismoeslovenia.es/vineta-conducir-eslovenia/.
    • Las tabernas dónde se come bien y a precios populares se llaman Gostilna o Gosstisce.


La ruta aproximada que hicimos fue esta, y la ida hasta Dubrovnik es de color azul y la vuelta de color granate: https://drive.google.com/open?id=1sT3Uqpk71l8vdDB1ac-xxG2jeAVlQvHk





Estadísticas de viaje:

  • Días de viaje: 31 días.
  • Kilómetros totales: 6300Km.
  • Gasoil: 770€
  • Peajes y viñetas: 315€
  • Campings y áreas AC: 160€
 

Comentarios subjetivos generales sobre los tres países y sus gentes:

  • En Croacia, en general, la gente nos pareció altiva, distante y antipática aunque no sería justo decir que lo era todo el mundo. Especialmente en las zonas rurales, la gente era más amable y más atenta. En las zonas de costa fue dónde peor actitud notamos. Es país es precioso en muchos aspectos pero la zona de costa, incluidas sus ciudades estrella, nos decepcionó un poco por su sobre-explotación y la sobre-saturación de gente. Es tan turística y hay tanta gente que a menudo parece más un gran centro comercial que una costa con costumbres e historia propias. En las zonas rurales hay menos presión turística pero empieza a estar 'contaminada'.

  • En Bosnia y Herzegovina, notamos mucha diferencia entre la gente de la Federación de Bosnia-Herzegovina y la República Srpska (Serbia). En la primera, la gente es amable, sencilla y próxima, incluso en grandes ciudades. En las zonas rurales no hablan ningún otro idioma que no sea el bosnio pero se desviven por entenderte y por hacerse entender. Las zonas rurales están extraordinariamente poco 'contaminadas' por el turismo. En cambio, en la República Srpska la cosa es un poco distinta. Se parecen más a la actitud croata que a la actitud Bosnia. Nuestra percepción fue que eran secos, distantes y antipáticos. Obviamente, uno se encuentra gente de todo en todos lados, y también nos encontramos gente amable. En general, se trata de un país con una cierta actitud anárquica dónde, cada cual, hace un poco lo que le da la gana pero sin molestarse en exceso los unos a los otros. Sin duda, fue el país que más nos gustó.

  • En Eslovenia notamos mucha diferencia entre las zonas más rurales del este del país y las zonas del norte y el oeste. En las zonas orientales, de gentes más humildes, la gente era muy amable aunque no demasiado abierta. En las zonas occidentales y el norte, mucho más turísticas, las gentes tenían una actitud parecida al norte de Europa: educados, distantes, un poco fríos y bastante cumplidores de las normas.
 

18 de julio:¡Empezamos el viaje! El primer objetivo, llegar a Venecia. Salimos de casa por la tarde con la idea de hacer un tramo del trayecto hacia Venecia. Dormimos en un área de autopista francesa llegando a la Costa Azul.


19 de julio: Llegamos cerca de la Calanque d'en Vau pero nos encontramos la carretera de acceso cerrada. Había que dejar la furgo varios kilómetros antes de llegar y seguir andando. Habíamos decido visitar la Calanque d'en Vau para completar la etapa pero decidimos dejarlo para otro día porque no íbamos sobrados de tiempo y nos quedaba mucho camino hacia Venecia. Ya volveríamos en otra ocasión.

En su lugar, fuimos a visitar Cassis. Excesivamente turístico, y con un ambiente bastante pijo, mantiene un poco el aspecto de lo que debían ser esos pueblos hace unas décadas pero lo hace a modo de parque temático. Aun no siendo un pueblo de nuestro estilo, sus playas y su puerto tienen cierto encanto.

Luego ya tiramos hasta Venecia. La tirada fue larga y, en la zona de los túneles de Ventamillo, como siempre, colas largas y tediosas. Ya hemos pasado varias veces y nos prometimos que no volveríamos a pasar... que nos buscaríamos una ruta alternativa. Una vez llegamos a Venecia fuimos a dormir delante de un LIDL que estaba a escasos 15 minutos andando de una parada de tren que llevaba a Venecia. Había mucho parking gratuito y durante el día habría gente que vigilaría la furgo. (https://goo.gl/maps/gYyvG9ey7pt).





20 de julio: Estuvimos todo el día entre Venecia, Murano y Burano. Nunca habíamos estado y realmente nos gustó. Es muy turística y está colmatada de gente pero tiene muchísimo encanto. Incluso con la cantidad de gente que había pudimos encontrar rincones chulos y sin gente. Con diferencia, lo que más nos gustó fue podernos perder por sus callejones más solitarios.

El tren nos costó unos 5€, ida y vuelta, por persona. El billete para todo el día de ir en ferri entre las distintas islas, 20€ por persona. Cogimos el último tren de vuelta y nos fuimos a dormir otra vez al parking del LIDL.

















21 de julio: Nos levantamos temprano y viajamos hacia Trieste para pasar ya a Eslovenia. Una vez en Eslovenia, no cogimos la viñeta porque para esta parte del viaje consideramos que no la necesitábamos, que iríamos por carreteras nacionales o locales.

La primera visita en Eslovenia era la cueva de Skocjan. Escogimos la opción de hacer los dos recorridos turísticos que tienen preparados, uno por una parte de la cueva y otra por el interior del barranco. Mi compañera y yo somos practicantes habituales del barranquismo y la espeleología, y esta visita era algo que queríamos hacer desde hacía ya mucho tiempo. Realmente, ¡la cueva es espectacular en cuanto a magnitud! Es la bóveda más grande en la que hemos estado y el ambiente que hay es brutal, aunque a nivel de formaciones espeleológicas es más bien pobre. La visita vale mucho la pena aunque salga cara (24€ por persona) [http://www.park-skocjanske-jame.si/en/read/tourist-information/skocjan-caves-guided-tours].

Luego fuimos a ver otra gran maravilla de karst esloveno: Postojna (pronunciada Postoina). Compramos una entrada combinada para visitar la cueva esa misma tarde y el castillo de Predjama a la mañana siguiente por 38,5€ por persona [https://www.postojnska-jama.eu/en/tickets/postojna-cave-predjama-castle/] ¡A nivel de formaciones es realmente espectacular! Lo que en otras cuevas es algo extraordinario, y tiene un nombre famoso, o lo cuidan como oro en paño, en esta cueva es de lo más ordinario y común. Incluso hay un trenecito que acerca a los turistas, a toda velocidad y por pasillos estrechos e intrincados, un buen trecho dentro de la cueva para que vean una parte más espectacular que la del principio. Es una pasada de cueva a pesar de estar sobreexplotada a nivel turístico.

Dormimos en el parking de la cueva que tiene un área de AC (https://www.furgovw.org/index.php?topic=202209.0). Nos costó 20€ por estar 24 horas, pero fue la mejor opción que encontramos. Además, nos encontramos con gente conocida e hicimos traspaso de información de viaje, y nos sugirieron la visita a unos lagos cársticos muy chulos que visitamos unos días después.
















 
22 de julio: Nos levantamos temprano para poder estar en el castillo de Predjama a la hora de su apretura y lo visitamos. El castillo es una pasada y su historia también. En nuestros viajes hemos visitado una multitud de castillos pero ninguno como éste. Tuvimos la suerte de poder hacer la visita sin demasiada gente porque entramos muy temprano, y nos encantó su ambiente. No nos extrañó nada que se hubiera grabado alguna película en él.

Después de la visita salimos en dirección a Rijeka, ya Croacia, pasando por carretera nacional. Antes y después de pasar la frontera de Croacia nos encontramos con una multitud de casa de cambio de moneda en la propia carretera. Todas las que vimos tenían el cambio al mismo precio, parecía un precio regulado, y a nosotros nos hubiera salido mucho mejor haber hecho el cambio allí mismo, in situ. Recomiendo hacer el cambio Euro-Kuna allí mismo porque el cambio sale mucho mejor.

Fuimos directamente a la isla de Krk. El peaje del puente de acceso nos costó 51Kn, unos 6,8€. Visitamos Omisalj, Krk y Vrbnik, y sus alrededores. Justo entrar en la isla vimos un posible FP y decidimos que iríamos a dormir allí (https://www.furgovw.org/index.php?topic=350380.0). La isla no estuvo mal pero nos gustó mucho más su parte natural que sus pueblos, que tienen mucha presión turística. Encontramos una playa cerca de Vrbnik en la que estuvimos al final de la tarde y que nos gustó mucho. Había gente pero se podía estar bien. Creamos el FP por si a alguien le viene bien (https://www.furgovw.org/index.php?topic=350378.0). Nos ofrecieron dormir allí por 80Kn (poco más de 10€) pero ya habíamos decidido ir a dormir al FP que habíamos encontrado y nos convenía porque estaba a la salida de la isla y al día siguiente perderíamos menos tiempo.









23 de julio: Madrugamos para ir en dirección a los lagos de Plitvice. Queríamos visitarlos por la tarde. El día amaneció bien pero a medida que nos acercábamos a la zona de los lagos, se puso a llover con mucha intensidad y la previsión era que no pararía hasta el día siguiente.No fue un día de hacer fotos ni visitar nada.

Fuimos acercándonos a la zona y encontramos mogollón de paradas que vendían queso fresco y miel de distintos tipos. Compramos de ambas cosas y, así como la miel era excelente, los quesos los encontramos algo insulsos y todos sabían igual. Finalmente llegamos al camping Borje (https://www.furgovw.org/index.php?topic=257040.0) y disfrutamos de una tarde tranquila dentro de la furgo, escuchado música, jugando al rummikub y bebiendo vino tinto. Una tarde lluviosa perfecta.











24 de julio: Nos levantamos muy temprano para poder estar el Plitvice temprano, y aún así, encontramos cola. La recomendación, por lo menos en esa época del año, es madrugar una barbaridad si se quiere encontrar el parque sin aglomeraciones. Aparcar una furgo en uno de los parkings de Plitvice cuesta 70Kn (unos 10€) y la entrada cuesta unos 35€ por persona [https://np-plitvicka-jezera.hr/en/plan-your-visit/price-list]. Este parque natural es una verdadera pasada incluso teniendo en cuenta lo insoportable que se hace a veces la cantidad de gente que hay. Las colas más largas y agobiantes se hacen al querer coger los vehículos lanzadera que comunican las dos partes más turísticas del parque. Nosotros hicimos una ruta un poco inventada parecida a la ruta K del mapa que nos dieron. Está poco indicado y hay que orientarse bien. Paramos en el aparcamiento que queda más cerca del camping Borje y, después de comprar la entrada, bajamos hasta coger un barco lanzadera que nos llevó al lado de las cascadas que quedaban en frente. Dimos la vuelta entera y luego subimos por un camino desde el cual se podían ver las cascadas desde arriba. Luego cogimos un camino que va por el lado de los lagos y nos fuimos al otro lado, dónde vimos el resto del parque. De allí, ya por el mediodía, volvimos con un vehículo lanzadera hasta el parking de la furgo.

Desde Plitvice, nos dirigimos a la península de Lun y dormimos en el siguiente FP: [https://www.furgovw.org/index.php?topic=292627.0]. Nuestro GPS Garmin nos quiso meter por un camino que no era el bueno y que cada vez se estrechaba más. Para acceder bien al FP hay que coger el camino que queda unos 500 metros antes de llegar a una gasolinera que hay. El FP estaba muy lleno y es muy pequeño, pero encontramos un apartadero del camino unos 200 metros antes de llegar. El lugar es cojonudo para dormir, bañarse y hacer snorkel.












25 de julio: Salimos hacia Zadar, para después ir en dirección al Parque Natural de Krka. No nos gustó nada Zadar. Nos pareció un gran centro comercial extremadamente turístico. Luego bajamos hasta el pueblo de Skradin. Habíamos leído que había un restaurante que, si comías allí, te dejaban dormir en el parking. El restaurante se llama Visovac. Preferíamos gastar en una buena cena que en ir a un autokamp por lo que nos dirigimos allí. Cenamos allí, que se comía bien, fuimos a visitar el pueblo y dormimos plácidamente.

El FP del restaurante es este: [https://www.furgovw.org/index.php?topic=227454.0].











26 de julio: A parte de dormir, también pudimos dejar la furgoneta en el parking durante el día, mientras estábamos en Krka. Nos levantamos temprano para evitar aglomeraciones y decidimos andar el camino que hay hasta el parque en vez de coger el barco desde Skradin. Son 4 kilómetros de camino hasta el centro del parque. Visitamos el parque, que nos gustó aunque nada que ver con Plitvice, y luego volvimos en el barco hasta Skradin. [http://www.np-krka.hr/stranice/pricelist-2018-individual-guests/179/en.html]

Luego nos fuimos a Primosten. Nos dio la misma sensación que Zadar, un parque temático turístico, y nos fuimos enseguida. Yéndonos en dirección a Trogir, muy cerca de Primosten, encontramos una playa chula con unas buenas vistas sobre la ciudad. Primosten es mucha más bonita de lejos que de cerca.

Estuvimos toda la tarde en la playa, a la que se accedía por un camino con una fuerte pendiente, y fuimos a investigar a pie un camino paralelo al mar que se alejaba hasta llegar a un faro. A parte del faro, había 3 túneles de unos antiguos búnqueres y un nido de ametralladoras de la II Guerra Mundial. Nos encantó el lugar y decidimos ir a dormir allí [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350383.0].










 

27 de julio: Salimos temprano hacia Trogir y luego hacia Split. Ambas ciudades nos gustaron aunque encontramos que Split tenía algo más de encanto. Muy turísticas ambas, intentamos perdernos por las callejuelas poco transitadas y encontrar rincones que nos sorprendieran. No es lo que más destacaríamos de nuestro viaje pero para darse un paseo ambas ciudades están bien.


Después nos fuimos a la zona de Imotski, que es dónde se encuentran los lagos cársticos que nos habían recomendado. Nos dimos una vuelta por la zona para situarnos pero no nos daba tiempo de hacer la visita, así que decidimos buscar un lugar para dormir por la zona y dejar la visita para el día siguiente.


¡Y encontramos un lugar FP que nos encantó! En medio de un embalse, en un entrante de tierra entre dos aguas, con una calma absoluta, acompañados de un grupo de pescadores y presenciando un eclipse de luna fue una noche realmente espectacular. Esa noche pareció que la serendipidad nos había tocado de lleno [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350205.0].











28 de julio: Fuimos a visitar el Crveno Jezero (Red Lake), que es el lago cárstico más profundo de Europa, i el Modro Jezero (Blue Lake) [http://www.modrojezero.org/]. Hay otros pero no son tan espectaculares y, además, al Modro Jezero se puede bajar y pegarse un baño. Encima mismo del Modro Jezero hay una fortaleza que se puede visitar. La entrada al Modro Jezero y a la fortaleza sale por 20Kn (unos 2,5€) por persona.

Después de la visita y de un buen rato de baño, nos pusimos en marcha en dirección a Trpanj. Habíamos oído que a la hora de atravesar el estrecho pasillo que tiene Bosnia y Herzegovina para llegar al Mar Adriático se formaban unas colas kilométricas y decidimos hacer los cruces de frontera por otro lado. Entramos en Bosnia y Herzegovina desde Imotski para hacer el trayecto, muy lentamente por carreteras herzegovinas, hasta volver a entrar a Croacia por encima de Dubrovnik. Este fue nuestro primer contacto con el país y nos gustó. Rural, salvaje y genuino. Se veía mucho más pobre que la vecina Croacia y empezamos a ver algunos rastros de la guerra. Durante el trayecto encontramos otro lugar cojonudo y que un par de días después usamos de FP.


Después de varias horas de conducir por carreteras herzegovinas locales volvimos a entrar en Croacia y nos fuimos al Autokamp Vrila [https://www.furgovw.org/index.php?topic=231827.0]. Lo encontramos muy lleno y todo era muy caótico. Costaba encontrar dónde coger agua y dónde vaciar el WC químico pero estuvimos suficientemente bien. Eso sí, ¡el vino de Dalmacia que tenían en el bar era peleón como Mike Tyson!


Por cierto, ¡mucha atención con las tarifas de datos en Bosnia y Herzegovina, que no es zona 2 y os pueden meter un palo económico enorme!













 
29 de julio: Visitamos Trpanj y nos lo podríamos haber ahorrado. No tiene nada más que una línea de ferry que va y viene de Ploce, una colas larguísimas y gente que deseaba embarcar. Y además, hacía un calor de espanto. Llegados a este punto, decidimos ir a buscar alguna cala perdida para bañarnos y hacer snorkel.


Encontramos una playa rodeada por unas cuantas casas y apartamentos, y un pequeño puerto [https://goo.gl/maps/5ZZJb6CkqwQ2]. Bajando a la derecha, al final de los apartamentos, había gente haciendo nudismo y nosotros nos sumamos. Después de comer pusimos rumbo a Dubrovnik.


Llegamos a Dubrovnik por la tarde. Las ciudades nos suelen gustar mucho más por la tarde-noche. Aparcamos en una zona azul y descubrimos que, si no tienes monedas para el parquímetro, puedes pagar en los quioscos. Además, por si a alguien le viene bien, estos también cambian de Euro a Kuna pero preguntamos si cambiaban de Euro a Marco Convertible Bosnio y nos dijeron que no.


Dubrovnik nos generó sentimientos yuxtapuestos. Por un lado, tenía ése punto de ciudad extremadamente turística que había perdido buena parte de su personalidad pero, aún así, tenía un encanto especial. Perderse por sus callejuelas empinadas y retorcidas compensaba sobradamente el hecho que en la parte llana y baja de la ciudad pareciera un centro comercial. No subimos a las murallas porque ya hemos visto muchas y porque el precio nos pareció exorbitado. Preferimos ir a cenar en el exterior de una konova, aunque acabamos pagando por el entorno más que por buena comida. En resumen, a pesar de todo, es una ciudad que vale la pena visitar.


A la salida de la parte antigua de la ciudad cambiamos Euros a Marcos Convertibles Bosnios (en éste lugar de cambio de moneda https://goo.gl/maps/p6MeDnB13Zp) y luego nos fuimos al FP de Dubrovnik [https://www.furgovw.org/index.php?topic=274393.0].











 
30 de julio: Salimos temprano en dirección a Bosnia y Herzegovina, y fuimos a ver la iglesia ortodoxa Hercegovačka Gračanica, en Trebinje. Visitamos la zona del paseo y del puente sobre el río, y el ambiente del pueblo era agradable. También fuimos al mercado de fruta, que sin tener ningún valor estético, tenía una fruta deliciosa. Ahí ya empezamos a notar que mucha menos gente hablaba inglés.


Luego fuimos a Pocitelj, un pequeño pueblo con unas ruinas de una fortificación, una mezquita bastante bonita llamada Spomenik que se podía visitar por 5Km (2,5€) por persona, y varios puestos de venta de fruta, miel y artículos para turistas. Una parada recomendable aunque nosotros pillamos un día de calor de infierno.


Para pasar el calor, lo mejor es un buen baño, y nos fuimos a bañar a las cascadas de Kravica. Se trata de unas badinas de agua de color turquesa con unas cascadas de travertinos, parecidas a las cascadas de Plitvice pero sin ser tan espectaculares, en las cuales se puede tomar algo y bañarse. El lugar es muy guapo y la entrada por persona cuesta 10Km (5€).


Para pernoctar, nos fuimos al lugar que encontramos un par de días antes. Se trata de un lugar que nos encantó por su tranquilidad, la amabilidad de la gente, su piscina natural y su ambiente de libertad [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350299.0]. En la piscina natural que tiene, por un lado entra el agua del río y por el otro desagua. Llegamos, cenamos en la furgo y luego nos fuimos a tomar unas copas de vino de la zona mientras nos pegábamos un baño.
















31 de julio: Nos tomamos este día de relax. Desayunamos tranquilamente con la idea de quedarnos relajadamente en este lugar hasta después de comer. Nos fuimos al chiringuito a decir que nos quedábamos a comer. Nos invitaron a un plato de higos cogidos ahí mismo y a un chupito de un licor muy parecido al orujo de hierbas. Estuvimos jugando al rummikub, tomándonos algo y bañándonos hasta que vino el dueño del local con un cubo y unas cuantas truchas acabadas de pescar, aún vivas. Nos dijo que si queríamos trucha, a lo que respondimos afirmativamente mientras empezábamos a salivar. La cosa pintaba bien pero luego fue aún mejor. Nos acabó trayendo una enorme ensalada de tomates tipo "cor de bou", y una trucha asada para cada uno acompañadas con patatas fritas y berenjenas asadas. A parte de que el menú ya es del tipo de comida que nos gusta, nos encantó la calidad de la materia prima. Tardaremos mucho en olvidar ése lugar. ¡Y todo lo que consumimos en toda la mañana nos costó 30Km (15€)!


Después de comer no fuimos a visitar el monasterio musulmán Blagaj Tekke. Se trata de un lugar interesante y curioso de visitar aunque es muy pequeño y la visita es muy rápida. Cuando se llega para aparcar es como un caos; te gritan para que aparques en su terreno; casi te ordenan que entres. Ni caso, hay que preguntar cuánto cuesta y, si el precio es justo, se aparca tranquilamente. Si no, pues se va al terreno del al lado o se va hacia el pueblo que hay lugares para aparcar gratis.


Luego fuimos a Mostar a visitar la ciudad por la tarde-noche. A parte de pasear por las callejuelas llenas de tiendas de la parte antigua de la ciudad y, obviamente, el Puente Viejo y su hermano pequeño, también visitamos la famosa mezquita de Mostar y su minarete. Las vistas de la ciudad desde ahí arriba son espectaculares. Visitando Mostar es cuando tomamos consciencia por primera vez con toda su crudeza de los efectos de la guerra. Edificios llenos de agujeros de disparos y metralla; varios cementerios urbanos con centenares de lápidas de civiles muertos en fechas muy próximas entre sí; la exposición de víctimas de la guerra que tienen, que es brutal. Todo ello hace que sea una visita obligada.


Salimos de Mostar de noche y conducimos hasta un poco antes de Konjic, dónde dormimos al lado de una carretera secundaria al del río Bosna. Ni era lo suficientemente cómodo ni lo suficientemente bonito para ser considerado un FP.


















1 de agosto: Nos levantamos pronto y nos fuimos a visitar el entorno del Boracko Jezero, un lago de montaña bastante bonito que estaba en la zona. Al llegar, un vigilante nos cobró 5Km (2,5€) en concepto de ecotasa para entrar y nos dijo que, si nos quedábamos a dormir, teníamos que pagar 10Km en total. Hay dos autokamp: el primero que se encuentra está más 'occidentalizado' y el segundo es más para gente del país. Decidimos entrar en el segundo autokamp dónde, para pasar el día en su terreno, nos cobraron 5Km (2,5€). Se respiraba libertad. Cada cual se hacía su fuego al lado de su caravana o su tienda, y había quién tomaba un baño con su velo islámico y quién se bañaba con su bikini, y sin ningún problema. Un ambiente de lo más agradable, y sin ningún turista a parte de nosotros. Al irnos del lago, vimos una zona de aparcamiento público casi en la entrada dónde se podría pernoctar sin necesidad de entrar en ninguno de los dos autokamp (https://goo.gl/maps/aNQnbqTgU412).


Nos dirigimos a Sarajevo y muy poco antes de llegar cayó una tormenta muy fuerte. Las calles inundadas, las tapas de cloacas sacando agua como si fueran geiseres. Unas colas enormes y todo parado. Con la ciudad colapsada decidimos que ya veríamos la ciudad de noche y al día siguiente, y decidimos ir a dar una vuelta por la zona de Rakitnica, una zona más rural y con algo de montaña que hacer. Al no tener datos de móvil por no estar en zona 2, no podíamos buscar información precisa. No encontramos ni el barranco que había por la zona ni la cresta que debería estar por ahí pero disfrutamos de unas vistas fantásticas de ése valle y nos compramos unos calcetines de lana hechos a mano a unas abuelas que los vendían en un pueblo por el que pasamos. También, en un pueblo llamado Umoljani, encontramos un restaurante llamado Studeno Vrelo para gente de la zona con una explanada llana delante que podría servir de FP si alguien lo necesitara [https://goo.gl/maps/fH5WcW6KMT62].


Llegamos a Sarajevo casi por la noche y aparcamos en una zona tranquila, llana y cercana al centro, en la calle Obala Kulina Bana, delante de la parada de tranvía de Drvenija [https://goo.gl/maps/4WxDZU2SYtx]. Nos fuimos a cenar un cevapi al lugar recomendado por un usuario del foro y realmente estaba muy bueno [https://goo.gl/maps/ddAvEsodaxr]. Luego, deambulamos por las calles y callejuelas del centro, disfrutando de la vida nocturna a medio camino entre oriente y occidente. Una gozada de ciudad. Al cabo de un rato fuimos a la cervecería de Sarajevo (Sarajevska Pivara) a probar su cerveza negra y a escuchar música en directo. La cerveza valió mucho más la pena que la música pero la cervecería es una preciosidad.














2 de agosto: Visitamos Sarajevo por la mañana. Más calles y callejuelas, y más edificios con rastros de la guerra. La vida de la ciudad durante el día nada tiene que envidiar a la vida nocturna. Realmente, es una gran ciudad para visitar. Visitamos la mezquita Ferhadija Dzamija y las catedrales ortodoxa y católica. También visitamos la galería que está enfrente de uno de los laterales de la catedral católica y que tenía una exposición brutal sobre la matanza de Srebrenica [https://goo.gl/maps/AJcsCgHTfS12]. Salimos de ella con el corazón en un puño pero es una visita obligada si se quiere entender qué pasó en ése infierno.


También visitamos el mercado y compramos fruta, café y miel, y una curiosa tira de ocras mini perforadas por un hilo de cáñamo. Delante del mercado mismo fuimos a un lugar llamado Tepsija a comer un poco de Zeljanik (un pastel de espinacas) y un poco de Buredzici (un pastel con unas bolas de pasta y carne) [https://goo.gl/maps/SNyR3BgA5342]. No fuimos con esa idea pero al ver su comida no nos pudimos resistir, y comimos ése manjar por un total de 1,70€, bebida incluida. Lo recomiendo efusivamente...



Luego fuimos al túnel de Sarajevo que, para quién no sepa qué es, fue un túnel que sirvió para paliar el sitio serbio a la ciudad y que, gracias a él, las gentes que sufrían el sitio pudieron sobrevivir. La parte visitable del túnel es muy corta pero uno se hace a la idea de cómo era. Es interesante de visitar [https://goo.gl/maps/exvTcmPB8XE2].


Al terminar pusimos rumbo al monasterio franciscano de Kraljeva Sutjeska para intentar encontrar la fortaleza de Bobovac, que teníamos la referencia que estaba cerca. No pudimos encontrar casi información de esta fortaleza y fuimos un poco a la aventura, esperando encontrar indicaciones allí. No lo conseguimos. Entre que las gentes de por allí no hablaban a penas inglés y que lo que debería ser una carretera es un camino ancho de cabras, se nos echó la noche encima y solo conseguimos llegar al pueblo de Dragovici. Acabamos abandonando y volviendo. Nos fuimos a dormir fuera del recinto del monasterio franciscano. Luego, una vez de vuelta a casa, conseguí localizar la fortaleza. El nombre completo es Stari Grad Bobovac  y está aquí [https://goo.gl/maps/X33wwqu2Q1u].














 


3 de agosto: No nos pareció que la visita al monasterio franciscano fuera interesante y abrían muy tarde para los turistas, así que nos fuimos a Travnik para ver su fortaleza y el pueblo. Delante de la fortaleza, en el restaurante Kastel na Hendeku, nos tomamos un café bosnio que era un café turco de toda la vida. Muy bueno, por cierto.



De ahí, nos marchamos a Jajce, a visitar la cascada Pliva. La cascada no tiene nada especial pero es distraído darse una vuelta por el lugar y que el viento cargado de agua te deje empapado. De Jajce fuimos hacia el lago Plivsko. Nuestra recomendación es ir al lago desde dentro de Jajce, yendo por la calle Kralja Stjepana Tomasevica hasta pasar por debajo de la carretera M5, y llegar a una parte del lago a la que no se puede llegar desde arriba en vehículo porque es contra dirección.


En la primera parte del lago hay unos prados y unas cascaditas, y más arriba, unas pasarelas bastante chulas. En ése lado encontramos varios lugares dónde se podría dormir pero decidimos ir a dormir en la parte de arriba del lago. En la parte de más arriba se encuentra una zona llamada Mlincici que tiene un montón de pequeños molinos de agua. Ya no tienen uso pero se conservan por motivos estéticos. Crean un paisaje curioso. Dormimos en este tranquilo FP que nos encontramos [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350305.0].














 


4 de agosto: Salimos en dirección a Banja Luka. A pocos kilómetros de Jajce ya entramos en la zona de la República Srpska, la República Serbia. Entramos con el depósito lleno porque nos habían avisado que en esta zona era habitual adulterar el combustible y no nos la queríamos jugar. Notamos un cambio de actitud... todo parecía igual, mismas matrículas, mismos anuncios, mismo tipo de casas, pero la gente en general parecía más arisca. Desde nuestra entrada a Bosnia y Herzegovina solamente nos habíamos encontrado gente amable pero la cosa cambió un poco cuando entramos en Srpska. Además, a partir de aquí dejamos de encontrar edificios con rastros de tiros y metralla.


Banja Luka no nos gustó demasiado. Dimos una vuelta por la fortaleza y por las calles de los alrededores y no le encontramos ningún encanto especial. Como ya era la hora de comer y hacía un calor de espanto, decidimos aprovechar el aire acondicionado del restaurante Казамат situado dentro de la fortaleza y comer buena comida de Europa del Este. Valió mucho la pena comer en ése lugar histórico, dentro de las murallas, y a un precio más que razonable (unos 30€ todo). Como aspectos negativos, tardaron mucho en servir a la gente que comíamos ése día y que el ambiente es un poco demasiado sofisticado para mi gusto.


Nos fuimos de Banja Luka hacia el Parque Natural de Lonjsko Polje, ya en Croacia de nuevo. Cambiamos los Marcos Convertibles que nos quedaban a Kunas en éste lugar: [https://goo.gl/maps/gpZLUAt8xPA2]. Llegamos por la tarde y decidimos que visitaríamos el parque al día siguiente. Nos fuimos a dormir al camping que hay en Čigoč [https://www.furgovw.org/index.php?topic=352937.0].
















 
5 de agosto: El Parque Natural de Lonjsko Polje está muy poco explotado a nivel turístico y que contiene una serie de humedales con bastante fauna y flora acuáticas, y unas casas de madera de cuento.  Realmente, se trata de una visita lenta. Carreteras estrechas y sinuosas, pocas cosas para hacer a parte de observar la naturaleza, pero nos gustó el lugar.



Hay dos centros con información del parque, uno principal (https://goo.gl/maps/S3SEzVSA8G32) y otro secundario (https://goo.gl/maps/MAp3UTR9MVm) .El ticket para visitar el parque cuesta 40Kn por persona (poco más de 5€) y el paseo en barco por el río Sava está incluido. El barco sale a las 10:00h, a las 12:00h y a las 14:00h pero el ticket hay que comprarlo en uno de los dos puntos de información.



Proseguimos nuestro viaje yendo a Zagreb. Íbamos con la idea de encontrar una ciudad monumental, grandilocuente; una capital con un estilo de más al norte de Europa. Y lo era, ciertamente, grandes avenidas, grandes plazas y grandes edificios pero también encontramos una magia y arte urbano que nos encantó. Primero visitamos la catedral y la Kamenita Vrata (puerta de piedra), que estaba en obras, y ya al anochecer, las calles llenas de gente y de restaurantes, el barrio de abajo y el de arriba. Hubo tres cosas que nos encantaron de Zagreb: la cantidad de arte urbano de calidad que tiene, el túnel Gric i el Art Park.


El túnel Gric es una pequeña red de túneles que llevan a un cuerpo central, más grande y amplio, que servía de refugio antiaéreo. En un día caluroso es genial pasearse por estos túneles que te van llevando a lugares insospechados de la ciudad porque, a simple vista, cuesta encontrar sus entradas.


El Art Park es un espacio entre un parque urbano, una casa ocupa, un chiringuito de playa y una galería de arte urbano. Hay que ir para poder entender esta definición. Se respiraba libertad y amistad. Había niños jugando en los juegos infantiles y sus padres y resto de gente estaban tomando alguna cosa, charlando de manera distendida. Estuvimos en el Art Park tomando algo y luego ya dejamos la ciudad para irnos a dormir al lado del castillo de Trakoscan [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350294.0], a tocar de Eslovenia.


































 


6 de agosto: Visitamos el castillo de Trakoscan a primera hora. La entrada eran 40Kn (poco más de 5€) por persona. Es castillo es de estilo bastante clásico y monumental. Se nota que las familias que lo tuvieron tenían dinero y poder. El recorrido que tienen montado es bastante completo y tienen multitud de objetos históricos y de guerra. Cuando salimos nos fuimos a dar la vuelta al lago artificial que estaba a los pies del castillo. Es un paseo bonito y tranquilo.


Pasamos la frontera y fuimos a visitar Ptuj. Compramos ya la viñeta de una semana para movernos por autopista en Eslovenia. Aparcamos en este parking grande y gratuito de Ptuj (https://goo.gl/maps/JUMBLxT7zv92). La ciudad, a pesar de tener mucha historia y ser de las más antiguas de Eslovenia, no tiene mucho más que un paseo rápido. Dimos una vuelta y nos fuimos a Maribor.


A Maribor tampoco le encontramos mucho el qué pero sí encontramos una agradable sorpresa, ¡para nosotros que nos gusta el arte urbano! ¡En una calle de de mala muerte, sin buscarlo, nos encontramos con un Banksy auténtico! Luego ya nos fuimos a la furgo a dormir. La idea era ir a dormir al FP de la estación de autobuses, y eso hicimos [https://www.furgovw.org/index.php?topic=330937.0]. No recomendamos para nada este FP. Nos cobraron 10€ por estar en una zona dónde hace un calor infernal y hay una cantidad brutal de ruido de pasar autobuses y trenes continuamente. No volveríamos a ése FP en ningún caso.
















7 de agosto: Fuimos a visitar la Jama Pekel (cueva del Diablo). Nos tomamos un devil's coffee antes de entrar a la sesión de las 12. Solo se puede visitar en una visita guiada y las visitas son a las 10h, 12h, 14h y 16h. Cuesta 8€ por persona. La cueva está bastante chula y tiene un recorrido bien conseguido.

Al salir de la cueva hacía un calor de espanto y decidimos ir a un lago que estaba unos kilómetros más arriba. Queríamos echar un ojo a la necrópolis de Sempeter pero lo sustituimos por un baño al Velenjsko Jezero. Se trata de un lago muy turístico pero, al ser muy grande, se está bastante tranquilo. Comimos, nos refrescamos y nos fuimos a Ljubljana (pronunciado Liubliana).


Queríamos hacer la visita de tarde-noche para evitar el calor. Lo primero que fuimos a visitar fue la casa okupa más conocida de la ciudad, la fábrica autónoma de ROG (atrog.org). Fue una visita muy agradable e interesante por la historia de ése lugar dentro del mundo okupa. Luego fuimos a perdernos por sus calles y a tomar algo. Antes de irnos fuimos al Metelkova mesto (metelkovamesto.org), un barrio okupado lleno de arte urbano y underground que en su conjunto forma un centro cultural alternativo. Tanto Rog como Metelkova valen mucho la pena de visitar.


De ahí nos fuimos a Kranj a dormir. Encontramos el siguiente FP [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350382.0].































8 de agosto: Visitamos el centro de Kranj. No tiene nada especial pero es agradable y tiene un paseo relajante por los caminos a lado y lado del río.


Luego salimos hacia la Gorga de Vintgar. El lugar es realmente bonito pero al haber una única pasarela estrecha de ida y vuelta, se hacen tapones de gente con facilidad. Es muy recomendable ir a horas en las que pueda haber menos gente. Nosotros fuimos justo después de comer.


De ahí nos fuimos al lago Bled. Estaba repleto de gente y con muy pocos lugares donde dejar la furgo, así que decidimos ir a un lugar alejado para aparcar. Encontramos un lugar gratuito a unos 15 minutos andando del lago [https://goo.gl/maps/vBpPc8XrK3v]. Anduvimos por un sendero paralelo a la carretera hasta el lago para bañarnos. Luego nos fuimos a dormir al FP del lago Bled [https://www.furgovw.org/index.php?topic=19170], y aparcamos en un apartadero del camino, antes de llegar al FP descrito. Estábamos en sombra y menos visibles.















9 de agosto: Salimos hacia el lago Bohinj y lo primero que hicimos fue ir a ver la cascada Savica. La entrada cuesta 3€ por persona y después de subir un montón de escaleras se llega a una cascada suficientemente bonita. Tiene la curiosidad de tener dos chorros de agua, uno proviene de un curso fluvial y el otro es una surgencia de agua de origen desconocido porque viene a través del subsuelo. Los espeleólogos de la zona aún están investigando de qué parte proviene ése agua. ¡Hay un detalle importante si alguien quiere visitar ésa cascada! No se puede aparcar al lado de la carretera que lleva al parking porque ponen multas, a pesar de que no hay ninguna indicación que prohíba el aparcamiento. Mejor pagar lo que vale el aparcamiento de la cascada.


Después de la cascada fuimos al lago dónde encontramos un albergue llamado Hostel pod Voglom que permitía pernoctar en su aparcamiento, pagando 10€ por persona, y entraba la ducha y el desayuno del día siguiente [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350307.0]. Nos costó un rato encontrar aparcamiento y tuvimos que esperar hasta poder hacerlo. Alquilamos 4 horas de cayac y visitamos buena parte del lago. En la parte del lago que queda al otro lado de la carretera son menos turísticas y se puede encontrar gente haciendo nudismo. Es un lugar bonito y es un gustazo bañarse en las playas más alejadas.


Cuando volvimos al albergue, ¡nos compramos unas cervezas negras de la zona que estaban de vicio! También estuvimos charlando con los guías y nos dieron buena información para un futuro viaje barranquero y espeleológico a Eslovenia.

















10 de agosto: Desayunamos en el albergue y pusimos rumbo a las gorgas de Tolmin. La visita nos gustó bastante. Nos encantan los barrancos, incluso sin hacerlos en neopreno. Son unas gorgas bonitas y es un paseo agradable.


Conocimos una pareja muy agradable y estuvimos intercambiando información de viaje. Nos recomendaron el camping de Trnovo [https://www.furgovw.org/index.php?topic=352939.0]. Nos dijeron que las jefas eran un poco 'especiales' de carácter pero que el camping era muy guapo. Y tenían razón en todo. Las jefas eran muy desconfiadas, ariscas y estrictas pero fuimos educados, seguimos sus normas y preguntamos antes de hacer nada que se saliera de lo habitual, y todo fue como una seda. El camping está al lado del río Soca y tiene una zona boscosa de parcelas libres en dónde pudimos poner nuestra hamaca y pegarnos una buena siesta. Descansamos como hacía días que no podíamos hacer. Luego bajamos al río Soca a divertirnos haciendo 'floating' en los últimos rápidos del circuito comercial de rafting.













11 de agosto: Invertimos este día es visitar diferentes cosas por la zona de Kobarid i Bovec. En Kobarid, la slap Kozjac (cascada Kozjac) i las playas del río Soca que quedan bajo el puente de Napoleón. En la zona de Bovec, la slap Virje (cascada Virje) i las gorgas que tiene encima mismo. Las gorgas que quedan justo enfrente del kamp Korita i el Kamp Jelinc también son muy bonitas, y divertidas de bajar nadando. La zona es muy chula, y volveremos algún día para hacer barrancos y montaña en general.


Por la tarde el tiempo se giró y cayó una tormenta muy fuerte. Por eso descartamos subir algunos picos de entre Eslovenia e Italia como el Velika, al que queríamos subir.















12 de agosto: El plan original era ir a las Dolomitas a hacer alguna vía ferrata. Queríamos ir al refugio Auronzo y hacer montaña por la zona pero la previsión del tiempo era bastante mala y, aunque nos supo mal, decidimos que ya volveríamos en otra ocasión. El cambio de planes consistió en tomárnoslo con calma, coger carreteras pequeñas e ir visitando turísticamente la zona. Cogimos la carretera 401 que sale de Zaga en dirección a las Dolomitas. A medio camino, en la zona de Muina, encontramos un lugar para comer que podría servir de FP [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350303]. No se trata de ningún lugar espectacular pero puede venir bien para montar rutas o si se va de paso, y en los alrededores no había ninguno.



Fuimos hacia el lago Braies. El lugar es espectacular y, aún siendo muy turístico, lo visitamos sin apenas gente porque llegamos a última hora de la tarde. Hicimos a vuelta entera al lago y fuimos al parking de autocaravanas dónde habíamos dejado la furgo [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350143.msg4449251#msg4449251]. Costaba 10€ pasar la noche y 10€ pasar el día. Nosotros pagamos los 10€ de pasar la noche pero al día siguiente vimos gente durmiendo libre un poco más abajo: https://goo.gl/maps/z9FKcbhwbDK2 [46°42'56.7"N 12°07'01.2"E] (46.71576, 12.117).













13 de agosto: Fuimos al lago Misurina. El lugar es muy bonito pero extremadamente turístico. Estuvimos un rato y cuando nos hartamos de tanta gente nos fuimos al Giau Pass. Nos perdimos por esas carreteras retorcidas y pendientes hasta llegar a Alleghe dónde paramos a comer en un nuevo lugar que nos pareció un buen FP [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350322]. De allí bajamos hasta un pueblo llamado Castellaro Lagusello.


Se trata de un pueblo amurallado con un lago privado que sólo se puede visitar durante el fin de semana. Al lado mismo de la puerta de entrada del recinto del lago había un restaurante con terraza dónde nos tomamos unas cervezas negras de la zona y unas pizzas. Nos gustó mucho el sitio. Luego nos fuimos a dormir en un parking del centro del pueblo.















14 de agosto: Nos levantamos temprano para visitar un castillo peculiar hecho de ladrillos llamado la Rocca Sforzesca, en Soncino. Se trata de un castillo diferente a la mayoría de los que habíamos visitado y con multitud de salas subterráneas, que hacían que fuera una visita fresca y agradable.


Después de la visita fuimos hasta Briançon y nos decepcionó un poco. Quizá teníamos una expectativa alta y nos encontramos demasiada gente, pero la fortaleza y la calle que tiene encanto estaban a petar y no disfrutamos la visita.


Queríamos ir al FP del lago de la Durance pero cuando llegamos estaba a tope y decidimos buscarnos la vida. Retrocedimos un poco hacia el este, nos metimos por un camino asfaltado y dimos con una explanada solitaria y muy cerca del lago [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350306.0].















15 de agosto: Estuvimos buena parte de la mañana bañándonos en el lago. La zona del bosque es fresca y agradable [https://goo.gl/maps/uqPqUqHcn5y]. Luego fuimos volviendo y pasamos por Gap; no creo que volvamos a pasar por esa ciudad.


Seguimos la ruta hasta Les Mées dónde hay unas montañas llamadas Les Pénitents de Mées, que recuerdan un poco a Montserrat. En ése entorno encontramos un lugar agradable para comer y que sería un buen FP [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350301.0].  Dimos una vuelta por debajo de las agujas y nos fuimos a Le Thor, a visitar la cueva de Thouzon.


Hay que decir que normalmente nos gustan las cuevas turísticas a las que vamos pero a esta no le encontramos casi nada que nos gustara. Ni las formaciones, ni el recorrido merecieron demasiado la pena. No las recomiendo para nada.


De ahí bajamos a la costa de Marsella porque la conocíamos poco porque siempre pasamos de largo. Encontramos un parking en Sausset dei Pins dónde se podía pernoctar hasta un máximo de 72 horas de manera gratuita [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350297.0].














16 de agosto: Teníamos pocas ganas de volver a casa y estuvimos buscando excusas para no tener que hacerlo... y fuimos buscando lugares de playa para conocer. Bajamos hasta la Punta de Carro y encontramos un área de AC muy bien situada [https://www.furgovw.org/index.php?topic=350392.0].


Visitamos las playas de Carro, de Anse du Verdon y unas canteras de piedra que había en la misma costa. El paisaje resultaba curioso y la zona no estaba excesivamente masificada, teniendo en cuenta la zona y la época.











17 de agosto: Compramos pescado fresco en el mercado de Carro para comer y nos fuimos en dirección a la Camarga. Llegamos hasta Maugio y nos fuimos a cenar moules frites (mejillones con patatas fritas) en un restaurante llamado la Cabane à Moules. Es un plato que nos gusta mucho y a veces hacemos un cierto peregrinaje para probar lugares con buena crítica. El lugar no nos defraudó. Dormimos en el mismo Maugio.







18 de agosto: Se acercaba la terrible hora de volver a casa y de vuelta pasamos por Montpellier, que hacía muchos años que no visitábamos, y estuvimos buscando piezas de arte urbano de Space Invaders. Y después de unas horas de camino, llegamos a casa. Final del viaje. Y ya teníamos algunas ideas para el viaje del año siguiente... a ver qué nos depara el futuro.











FIN DEL RELATO!!  ;D


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

la_plasa

Por aquí me quedo. Soy una enamorada de los balcanes, y eso que sólo conozco Eslovenia y Croacia  .panico

Más aventuras en: LowCosTravellers

oceano4

-Bonita crónica y preciosas fotos.

-Me quedo con tu permiso.

Salu2

oceano4

Jesus.

jabo

Yo me quedo también por aquí,  este año estuvimos por allí también.
Pena que no nos cruzaramos por allí para tomar una birra. 

Por cierto opino lo mismo de los croatas...

Un saludo


TUNGA

Que continue que continue.Estuve solo de paso 2 dias y me gustaría volver.

barrancat

Muchas gracias por vuestros comentarios!  :)

Me alegra que alguien la lea, con el curro que supone esto de escribir una crónica de viaje!!  ;D ;D

Ya he publicado una parte más del viaje. Ya hemos llegado a Primosten.  ;)


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

barrancat

Buenas tardes,
He publicado una nueva actualización del relato. Ahora hasta Sarajevo.  ;)


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

Xarles

Utilizad el jodido corrector!!!

barrancat

Cita de: Xarles en Noviembre 18, 2018, 18:22:44 pm
Me quedo. Gracias por compartir tus experiencias!


Un placer! Lleva un curro de la ostia pero devolver un poco a la comunidad es lo mínimo que puedo hacer, después de haber leído tanto material escrito por tanta gente.

Un mundo mejor no será posible si nosotros no hacemos un mundo mejor!  ;D


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

km34

Bonita crónica y buenas fotos, me trae muy buenos recuerdos, yo hice ese viaje en el 2011 es de los viajes que mejor sabor de boca me quedó, 100% recomendable. Tomo asiento para ver como continua.

barrancat

Cita de: km34 en Noviembre 18, 2018, 19:52:51 pm
Bonita crónica y buenas fotos, me trae muy buenos recuerdos, yo hice ese viaje en el 2011 es de los viajes que mejor sabor de boca me quedó, 100% recomendable. Tomo asiento para ver como continua.


Muchas gracias km34!  :D


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

FRANJONETA

Pincho el hilo,  que Eslovenia y Croacia lo tengo en asuntos pendientes, y toda información se agradece  .palmas  .palmas
NI SALUD, NI DINERO, NI AMOR
SEXO, FURGO Y ROCK AND ROLL

Si te gusta el senderismo
http://www.furgovw.org/index.php?topic=311371.0

sigue nuestras aventuras en (FURGOVIDA)

barrancat

Cita de: FRANJONETA en Noviembre 19, 2018, 13:48:29 pm
Pincho el hilo,  que Eslovenia y Croacia lo tengo en asuntos pendientes, y toda información se agradece  .palmas .palmas


Pues si tampoco has ido a Bosnia y Herzegovina, te lo recomiendo a tope!!  ;)


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

barrancat

Buenas tardes,

He publicado una nueva actualización del relato. El relato llega hasta Maribor, ya de vuelta.  :)


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-

barrancat

Muy buenas!

Ya está terminado el relato!  ;D ;D ;D


La llibertat no és fer el que vulguis; és no haver de fer allò que volen els altres.

-Manuel de Pedrolo-